Zoals ik eerder beschreef hebben we onlangs een culinair avontuur beleefd bij FG Food Labs. Omdat we een 7 gangen proeverij genoten hebben heb ik besloten om het verslag ervan in twee delen te doen. Het eerste deel kun je hier teruglezen.
De eerste drie gangen heb ik al beschreven en er zijn er nog 4 prachtige te gaan dus laten we snel doorgaan waar ik gebleven was.
De aankondiging voor het volgende gerecht was een wijn uit Stellenbosch, een Sur Lie. Deze zou uitstekend passen bij de rode poon, artisjok, snijboon, waterkerspuree en een schuim van Bouillabaisse. 
Voor bij was naast de heerlijke vis de artisjok echt een topper in dit gerecht. en de volle smaak van de waterkers verraste zeer. Bouillabaisse bij dit gerecht is een hele goed keuze, alleen vond ik persoonlijk de smaak net niet diep genoeg. Of dit door de luchtbelletjes van de schuim kwam of dat de basis voor mijn smaak net iets dieper, iets meer vis had kunnen hebben, daar kon ik niet helemaal de vinger op leggen.
Nu begon het tijd te worden voor wat spektakel. Er werd voor ons allebei een kleine vijzel neergezet met een aantal kruiden. In eerste instantie zonder al te veel uitleg, we mochten het zelf even raden. Munt was de overduidelijke aanwezige, ook dille hadden we snel herkent. De dragon was niet iedereen bekend, maar de vorm van de blaadjes verraadde zijn identiteit. De paar roze peperkorrels sprongen er qua kleur uit. Afijn nu wisten we wat er in de vijzel zat, maar nog niet wat ermee ging gebeuren. Niet veel later kwam de ober ons aan het werk zetten. Er werd een klein beetje stikstof in de vijzel gegoten en aan ons de taak om de stijfbevroren kruiden te verpulveren, superleuk! In onze eigen kruidenpoeder werd een bolletje van yoghurtijs gelegd en die moesten we omwentelen tot hij helemaal bedekt was met de kruiden, een klein beetje limoenschil maakte dit af. Dit was het koude deel van het gerecht, daarbij hoorde ook nog een warme tegenhanger van een zoete aardappelpuree met huisgemaakte tofu en knoflookschuim. Elke keer eerst een koude en dan een warme hap. En daarna voor het geheel een slokje Panéry rose. Het geheel deed me bijna denken aan een mooie curry; iets dat zijdezacht is met een frisse yoghurt en veel kruiden.
De zesde gang werd aangekondigd met een rode wijn uit Spanje en bevatte twee soorten druiven, namelijk die van de shiraz en de pinot. Waarom ik dit nog wel onthouden heb en de naam niet? Ik was afgeleid door het verhaal van de sommelier. Bij het uitschenken viel me op dat de decanteerkaraf een soort extra glazen tube in het midden had en dus merkte ik hardop op dat het een bijzondere karaf was. Wat hij me daarna vertelde was dat het een geheel nieuw systeem was waar Francois net mee aan was komen zetten. Het is de iSommelier van iFavine, het is een apparaatje dat niet groter is dan een Nespresso-machine, door slimme programma’s te kiezen wordt de wijn zo behandeld door trillingen en lucht dat in een zeer korte tijd dezelfde diepte in een wijn bereikt kan worden waar normaal een paar uur decanteren aan vooraf gaat. Prachtig, innovatief en bovenal werkt het echt. Maar zoals de sommelier lachend en met een knipoog zei: maar waar blijft dan de romantiek van het decanteren? Goed, dit als uitstapje naar de wijn en innovatie, hierbij hoorde natuurlijk ook eten en wel een gerecht. 
Dat bestond uit een stukje 48-uur gegaard buikspek met een choucroute van ui, ossenworst met harissakruiden een biet op drie soorten bereid. De ossenworst met de krokante harissakruiden was echt voor mij de sentatie op het bord, dit is een smaakcombinatie om te onthouden zo lekker. Ik ben dol op biet en met drie bewerkingen ervan maak je me ook heel erg blij. De choucroute van ui was een zeer welkom frisse noot als tegenhanger van het supermalse buikspek waardoor het gerecht een geheel vormde. Voor mij persoonlijk, buikspek heeft bij mij altijd een krokant laagje en die miste ik hier stiekem toch een beetje.
De laatste gang kondigde zich aan en de kleine glaasjes werden neergezet, normaal beloofd dat een heel zoete dessertwijn en een dessertwijn was het zeker, maar mierzoet was hij zeker niet. Deze Viu Manent uit Chili had een opvallend frisse afdronk. Leuke is dat de wijn door een speciale rotting ook wel edele rotting genoemd, deze wordt veroorzaakt door de schimmel Botrytis Cynerea die de schil van de druif een beetje poreus maakt. Het gevolg daarvan is dat het water uit de druif kan verdampen en het suikergehalte van de druif stijgt. Hierbij werd een inmiddels klassieker geserveerd: een droppastille gevuld met banaan met een bolletje trekdrop ijs en een krokantje van venkel. Ja ik weet het, het klinkt een beetje apart, maar het is de perfecte afsluiter van de proeverij, zoet, maar niet te zoet. Groots, maar absoluut niet te machtig.
In plaats van koffie hebben we besloten een Gin-tonic te nemen. Wij, fervent liefhebbers van een GT op zijn tijd, zagen zoveel soorten gins en evenzoveel soorten tonics, dat we deze toch echt wilden meemaken. GT moet je van houden, wij doen dat, en dit was net zo genieten als een goede wijn. Laat je verrassen door de wereld van verschil die een niet standaard gin en een niet standaard tonic kan maken voor je drankje. (en tevens, staat het ook enorm spectaculair op tafel). Hierbij kregen we ook nog een paar friandises; huisgemaakte marsmellow, een blondie, truffel en een koek met de smaakcombinatie speculaas en dulce de leche. Maar serieus, de bosbessensnoepjes met het monogram FG erin, kan ik daar een zak van krijgen? die waren echt zo perfect.
