Een ruime anderhalf jaar geleden betrokken we ons nieuwe huis. Het eerste jaar stond vooral in het teken van de grote projecten. Nieuwe bankstellen, eettafel stoelen en hier en daar geschuif met kasten en ook zeker niet te vergeten: de tuin. Van ontwerp tot uitvoer naar inrichting, het bleek allemaal een veel groter project dan we dachten. Omdat we alles wel leuk vonden, maar het niet allemaal tegelijk konden naast onze banen die toch ook wel 40+ uur in de week van ons vragen heeft het al met al toch een tijdje geduurd. Maar als het stof dan neerdaalt en de lente langzaam begin te komen groeit ook de behoefte naar groen.
Het begon ooit met een kleine cactus in een potje op de eettafel. Die hoorde bij mijn compositie van beton en metaal, er moest ook iets groens bij en daarom kwam er een cactus in een klein potje. Al gauw was ik zo verzot op dat ene kleine plantje dat er meer moest komen. Ik neem je mee door mijn woonkamer met plantjes.
Vensterbanken
Ze zijn echt niet alleen voor geraniums! Heel strikt genomen was de cactus niet helemaal het eerste groen in huis, bijna een jaar geleden kwamen onze buren op de koffie en ze namen een klein kamerplantje mee. Dit bleek een Goudpalm te zijn. Een plantje dat oorspronkelijk uit Madagaskar komt en luchtzuiverende eigenschappen heeft, minstens 1 keer per week water nodig heeft en veel van zon houdt, maar niet zoveel dat hij er direct in moet staan. Dit klopt wel, bij ons stond hij eerst naast de televisie, maar sinds ik hem in de vensterbank aan de achterkant heb gezet zie ik veel meer bladeren ontstaan en groeit hij een stuk harder. Tijdens het schrijven van dit stuk kwam ik na een goede inspectie ook eigenlijk tot de conclusie dat deze vriend binnenkort aan een nieuw potje toe is, dan heeft hij wat meer ruimte om te groeien.
De andere vensterbank bij ons is inmiddels ook van een plantje voorzien, tijdens onze housewarming kreeg ik van mijn schoonmoeder een peperomia. Zelf zei ze vooral omdat de pot zo mooi bij het interieur paste (dat is ook zeker zo!), maar ik vond het direct een heel charmante plant. Hele dikke stoere bladeren, dicht op elkaar geven een enorm weelderig effect. Ook deze plant is net als de goudplan door de NASA bestempeld als luchtzuiverend, dus dat is een leuke bonus. Oorspronkelijk uit het Amazonegebied, waar hij gewend is aan een warme, vochtige omgeving, kan deze stoere jongen hier eigenlijk overal wel staan. Hij houdt van licht, maar in de felle zon hoeft eigenlijk niet. Hij kan het echter wel aan, net als af en toe vergeten worden bij het waterrondje. Zoals ik al zei het is best een stoere jongen en met zijn mooie groene blaadjes maakt hij me heel blij.
Boompjes
Vlak voordat we onze housewarming hadden wilde ik echt heel graag een grote 
plant voor in huis. Iets substantieels, dat er ook decoratief uitzag. Niet te fijntjes, maar iets met groot stoer blad. Ik werd verliefd op de pachira auquatica of ook wel watercacao genoemd. Een hele mooie gevlochten stam en grote groene bladeren zorgden ervoor dat ik al direct wist waar deze in de woonkamer moest gaan staan. Een grote plant is ook wel gelijk een aanschaf dus ik ben best een aantal weken moederlijk erom heen gegaan om te kijken of hij wel alles kreeg wat hij nodig had, inmiddels zijn er al twee hele frisgroene handjes vanuit niks tot volle bladeren uitgegroeid en lijkt het erop dat hij toch zijn goede plekje gevonden heeft. Ik kan nog bijna elke dag eventjes een momentje genieten van hoe mooi deze kamerplant op stam bij ons staat. Overigens noemen wij hem gewoon vlechtboom, want dan weten we allebei over wie het gaat.
Als dank voor het maken van een behoorlijk aantal (200!) valentijnscupcakes voor een speciale borrel bij ons op kantoor én omdat mijn collega en zijn verloofde van plan zijn een behoorlijk stuk kleiner te gaan wonen. Hadden ze twee plantjes in gedachten die ik kon adopteren. Daar zei ik absoluut geen nee tegen, het waren twee supercharmante kleine boompjes. Ook deze hebben een donker stoer blad en moeten eigenlijk uiteindelijk op onze werkkamer worden, maar voor nu vind ik ze nog veel te leuk in de woonkamer dus tot de werkkamer zijn nieuwe vorm heeft mogen ze lekker beneden staan. Na een speurtocht vermoed ik dat het hele jonge Dracaena Compacta’s zijn: drakenbloedboompjes. Ze hebben zowel een hele typerende stam als kroon, uitgaande van de kroon ben ik uiteindelijk op deze drakenbloedjes gekomen, de stam is nog vrij jong en ziet er daarom denk ik nog heel ruw uit.
Ook hebben we nu ook tijdelijk perzikbloesem takken, ik zag ze bij de supermarkt en de roze bloempjes gaven zo’n lente gevoel dat we nu ook nog op verschillende plekken in huis vazen hebben staan met takken die vol zitten met knopjes en bloesem. Zie het maar alsof je zo af en toe ook nog een bosje bloemen neerzet naast alle vaste planten.
En die cactus dan?
Ja waarvan ik in het begin zei dat daar eigenlijk de liefde mee begon! Die is er nog steeds! En heeft ook een aantal kleine verschillende cactusvriendjes erbij gekregen. De allereerste is wel een beetje speciaal, die had ik gekocht vooral uit decoratieve overwegingen, die bolletjes vond ik zo leuk. Na verloop van weken zat ik er tijdens mijn ontbijt naar te kijken en kwam tot de conclusie dat ik hem blijkbaar goed verzorgde, want hij had inmiddels allemaal uitlopers gekregen. Ik had er niet helemaal bij stilgestaan dat ze ook natuurlijk gewoon behoorlijk konden groeien, ik was van vroeger alleen die pluizige cactussen met een fel bloempje gewend. Die zag ik nooit echt groeien, daar heb ik er nu ook eentje van om te kijken hoe dat werkt. Ten slotte heb ik ook nog twee levende steenachtige vetplantjes op de salontafel, die zijn klein en vooral decoratief. Hoewel ik daar ook opeens wat groei in zie, gelukkig heb ik binnen kunnen oefenen met mijn groene vingers, want dit jaar hebben we ook voor het eerst een tuin.
